Yaza Veda Şiirleri

Ahmet Hamdi Tanpınar, "Bütün Yaz"

Ne güzel geçti bütün yaz,

Geceler küçük bahçede...

Sen zambaklar kadar beyaz

Ve ürkek bir düşüncede,

Sanki mehtaplı gecede,

Hülyan, eşiği aşılmaz

Bir saray olmuştu bize;

Hapsolmuş gibiydim bense,

Bir çözülmez bilmecede.

Ne güzel geçti bütün yaz,

Geceler küçük bahçede.

Ahmet Telli, "Öyle Bir Yaz Şiiri"

Günlerdir bir dağbaşındayız

Bir başına ve birşeylerden uzak

Çağıldayan çavlanları dinliyoruz

Otların üstünde sırtüstü uzanarak

Duman, is ve beton yığını

Öyle yormuş, bezdirmiş ki bizi

Yaşayıp durmuşuz bir yangını

Unutmuşuz gülümsemeyi sanki

Günleri saymadık günlerdir işte

Saatleri kurmadık ve saatlerce

Dağ taş demeden dolaşıp durduk

Çoktandır unutup gittiğimiz

Bir sevinci tazeledik bu yaz

Doğayı ve kendimizi dinleyerek

Ataol Behramoğlu, "Eylül Sabahının Serinliğini"

Eylül sabahının serinliğini

Yaprakların serinliğini

Ciğerlerime dolduruyorum

Sessizlik ve serinlik

Birleşiyor

Yıkanmış güvercinler

Ve çok uzakta bir tren sesi

Her zaman yeniden başlamak duygusu

Doğuyor içimde

Her uyanışımda

Düşmanlarımı bağışlıyorum

Daha çok seviyorum dostlarımı

Her uyanışımda

Eylül sabahının serinliğini

Yaprakların serinliğini

Yüreğime dolduruyorum

Atilla İlhan, "Adım Sonbahar"

nasıl iş bu

her yanına çiçek yağmış

erik ağacının

ışık içinde yüzüyor

neresinden baksan

gözlerin kamaşır

oysa ben akşam olmuşum

yapraklarım dökülüyor

usul usul

adım sonbahar

Cahit Külebi, "Sonbahar Geliyor"

Sonbahar geliyor serçe

Yuvanı ne yapacaksın?

Ayva çiçek açmadan önce.

Meyvelerin içi geçecek

Rüzgar başka çeşit esecek

Yağmurlarla ıslanacaksın.

Halbuki ne kadar sıcaksın.

Cemal Süreya, "Eylül'dü"

Eylül'dü.

Dalından kopan yaprakların

Sararan yanlarına yazdım adını

Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.

Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.

Eylül'dü.

Di'li geçmiş bir zamandı yaşadığımız

Adımlarımızın kısalığı bundandı

Bundandı gözlerimin durgunluğu.

Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan,

Ellerin kadar ıssız,

Sen kadar zamansız molalar veriyordum

Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz.

Eylül'dü.

İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin,

Şimdi yoktu bi anlamı suskunluğun.

Çırılçıplak kalakaldım sessizliğinin orta yerinde.

Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman

En çok sesini aradım.

Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hala.

Gözlerini sildi zaman..

Dedim ya... Eylül'dü.

Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin

Haydar Ergülen, "Unutulmuş Bir Yaz İçin"

anımsa bizim unutulmuş bir yazımız vardı

kıyısından çocukların dokunarak geçtiği

yaz kirli denizlerin körfezine çekildi

biten o yaz mıydı düşün istersen

bir taşra melankolisine kaptır kendini

-şimdi anımsanması gereken birşeyler vardır

bir çığlık kadar sessizlik de anımsanır

hoyrat sevinçlerle sularında yüzülen

olağan duygularla yüreği örten

bir aştan geriye suskunluk kalır-

yazdan ne kaldı sana yazdan ne kaldı

birkaç dize ölü ozanların gezindiği

kimsesiz romanlara sığınan yürek ağrısı

denizle aranızda ortak dil gibi

usulca çoğalan yaz kederleri

-her zaman paylaşılan duygular vardır

yeri gelince ölümler de paylaşılır

bölüşmek bir ölümü dostluğu ve şiiri

benzemez beyaz evlerden mavi sulara

aynı pencereden iki yabancı gibi bakmaya-

yaz bitti mi diye sorma yaz çoktan bitti

yedeğinde karartılmış sevgiler taşıyarak

nasıl özlendiğine tutkunlar gibi şaşarak

korkarak geldiği yollardan geri dönmeye

sıradan geçen bir yazın yanına gitti

-bir aşkta sıradan yazlara da yer vardır

sıradan bir aşkın sözlüğü gittikçe daralır

artık ne fısıltı gibi ilk ürpertiler

ne geceyarısının büyülü güzelliği

ayrılıklar gelir kapımıza dayanır-

incelik gibi bu şiiri bıraktı yaz giderayak

bir ozan olsam bana sorulmaz derdim

sorulsa da o yazdan inceliğin hesabı

yazık ödenmemiş bir borç gibi karşımda

uçucu bir yazdan kalanların toplamı

-de ki o umutsuz duruşunun ardında

kendinden bile sakladığı yaraları

gün gelir onulmaz özlemler gibi

ıslıkla söylenen bir aşk türküsü olur

unutulmuş yazın kırgın yolcusu

sevdalı yüreğini kıyıya vurur.

Hilmi Yavuz, "Veda"

akşamlar biraz düşkün; yollar, kanayan yollar...

ay lağımda batıyor ve sözler hiçbir yerde;

her zaman kalbimizin yerinde ince duvar...

aldanış! belki uğursuz bir gölge

bulanmış kalmış...

belki her aldanıştan kalan siyah aynalar!

rüzgarı kuytulardan esirgemeyen ne varmış?

ve daima boğulmuş, yaralı yolculuklar...

dağ kendi güneşini çıkardı gitti;

ben kendi gülüme kapandım kaldım;

sustum, her sustuğum yerdeki kaybolmalar çağırır akşamı...

akşam,

uysaldır, boynunu bükerek gelir,

ve teslim olur bana şiirler, elvedalar...

işte ben gittim, her şeyi söyledim, gittim; işte benden herkese,

herkese bir sonbahar..

Melih Cevdet Anday, "Yaz Sonu Şiirleri"

Yaz sonu durdurur sokakta,

Tenha bir duvardan sarkıp, nereye böyle,

Düşünsene, orda kimse yok, yalnız akşam,

Telaşla düşer öne, hadi gitme,

Bak işte boşalmış perde, yağmur bu,

Rüzgar çıktı, düşünsene, fırtına, dolu,

Lambalar yanacak nerdeyse, saat

O saat değil, düşünsene.

Metin Altıok, "Sonbahar"

Sonbahar -ki acının değişmez dipnotudur-

Sesinin solgun göğünde

Küçük bir yıldızla bir harfi tutuşturur.

Savrulur her yana kavruk kelimelerle,

Yüreğini acıyla buruşturur.

Bakışının pasıyla zırhlanan dünya,

Binlerce pıtrak yapıştırır yüzünün kumaşına

Sonbahar -ki doyumsuz bir aşkın sonudur.

Necati Cumalı, "Yaz Geçti"

Bütün yaz

Kuyunun başında yedik

Akşam yemeklerini

Cevizler iç tuttu

Bademlerin kabukları kurudu

Ayvalara sindi gün ışığı

Yaz geçti

İçeriye aldık

Masayı sandalyeyi

Karıncalar ortalardan çekildi

Kuyunun taşında arılar yok

Boş kova devrik durur şimdi

Oktay Rıfat Horozcu, "Koca Bir Yaz"

Koca bir yazı çekirdek içleyerek

sinemalarda geçirdim.

taban teptim sokaklarda

tırnak yedim uyudum,

denize baktım usanmadan

ölüme inandım,

güzel çok güzel

olduğunu düşünerek,

Güzelim, düşünerek,

çekirdek içleyerek,

Güzelim, çekirdek içleyerek

koca bir yaz geçirdim,

şimdi yorgunum biraz.

Tuğrul Tanyol, "Yaz Geçti"

perde indi, toz uçuştu, gözyaşı yağmur oldu

ağaç çiçek dökerken geldi yaz

geçti, ben onu görmedim, yalnızca bir ses

orada duruyordu, deniz yüzeye vuruyordu ve sen uyuyordun.

ah! öyle güzel uyuyordun ve yaz

uykunu bozmamak için senin

ayak uçlarıyla bir kapıdan

ötekine kadar koşmuş olmalı.

toz henüz yere inmemişti

çiçek dökülmemişti

ve ben, büyülenmiş gibi yalnızca sana bakan,

bütün bir yaz!

Turgut Uyar, "Bitmemiş Şiirler VIII"

Gözlerimde bir yağmurlu gün başlar;

Vakit ikindidir Eyüp sırtlarında

Bulutlar vardır, pembeden, beyazdan

Mevsim sonbahardır sessiz ve taze.

Nemli otlar, çekirgeler, solgun yüzün

Bir gülüş, bir mahzun bukle saçlarında

Bir eski çiçeği andırırsın yazdan.

Ve bir şarkı başlar kahvelerin birinde

Bizi ömrümüzden alır götürür,

Bir şarkı, faslı hicazdan.

Vapurlar gelir geçer Haliç'ten.

Sonra yağmur hafifler, Elagözlüm

Sonra yağmur hafifler,

Sonra hisarlar, yollar, ikimiz

Sonra...

Hasret bir şey değil, Elagözlüm

Ömrümüz böyle olmamalıydı

Hep aşkta durmalıydı çağımız.

Sevdayı mısra mısra değil

Ömrümle yaşamalıydım.

Sonra, sonra gene böyle olmalıydı

Tadına varmadan çiçeklerin

Şehirde bir sen, bir de ben, yalınız.

Yeşil yaprak, alaca gölge, düşen yıldız

Bir gün en büyüğü karşısında gerçeklerin

Maceramız yarıda kalmalıydı.

Ülkü Tamer, "Yazın Bittiği"

Yazın bittiği her yerde söylenir.

Böyle kırmızı kalkan görülmemiştir

Ölüleri örten yapraklardan başka.

Çünkü sahiden yaz bitmiştir,

Göle bakmaktan usanır insan,

Koru tutmaktan, yol gözlemekten;

Çadırlar toplanır, yaralar sarılır;

Durgun bir yolculuk, uzun bir şapka

Artık yaprakları beklemektedir.

Aşk mıdır kış gelince başlayan

Beyaz kılıçla yürüyen aşka...

Bırakmaz olur kuşlarını ülkeler,

Yazın her yerde bittiği söylenir;

Yorgunluklar çoğalır silahlardan sonra;

Kardan mezarları görülür ıssızlığın

Ölü öpüşlerin koyuluğuyla...

Aşk kalmıştır otlarda yılı götüren,

Cesur savaşçıları taşıyan kışa.

Her yerde yazın bittiği söylenir,

Çürür çiçeklere yapışan kanlar;

Belki uzaktan iki atlı yaklaşır,

Belki yakından iki yaprak kalkar;

Akşamın örtüsü derelerde yıkanır,

Gökyüzünü görünce gecenin devi

Çıkarıp şapkasından yıldızlar saçar,

Cüceler bunu bilir, gürgenler bilir,

Aşkın uyumadığı her yerde söylenir.

Yahya Kemal Beyatlı, "Viranbağ"

Adalardan yaza ettik de veda

Sızlıyor bağrımız üstündeki dağ,

Seni hatırlıyoruz Viranbağ!

Yine bir sofrada şen şakraktık,

Gün denizlerde sönerken baktık

Ve çobanlar gibi dallar yaktık.

Biz şen, onlarsa muammalıydı,

Birinin sözleri imalıydı,

Birinin gözleri hummalıydı.

Acı duymuş diye aşkın tadını,

Hepimiz sevdik o solgun kadını,

Ve o gün rahibe koyduk adını.

Uyuduk kırda, gezindik dağda,

O yazın, ah o engin çağda,

Geçti en son gün Viranbağ'da.

Yaşar Nabi Nayır, "Sonbahar"

Altın rengi gözleri yanan bir semaverdi

Ilık bir çay kokusu akardı saçlarından.

Yanmanın lezzetini onda hissettiğim bir an

Ve yazın sevgisini bana önce o verdi.

Yaz gibi iri olgun meyveleri severdi,

Bir çocuk gibi şendi ve gülerdi her zaman

Bir mevsim gözlerinden içime doldu cihan

Ve güzel yaz günleri ne çabuk geçiverdi.

Artık donuk bir cam var mavi gökler yerinde.

Güneşi benden çalan o sıcak bakışlardır,

Ve yazı o götürdü mutlak beraberinde.

En güzel rüyaların bile bir sonu vardır:

Bir bahar rüzgarından alarak bir sabah hız

Mevsimlerin ömrünü yaşamıştı aşkımız.

Onu şimdi kaybettim ve şimdi sonbahardır.

Kışı Sevdiren Şiirler

İstanbul'da 10 Adımda Sonbahar Rehberi

Kış Mevsimini En İyi Yansıtan Tablolar