Anadolu Kavağı & Nopa

NİKOL BASOĞLU / [email protected]

İstanbul’un üvey evlatlarından biridir Anadolu Kavağı. Avrupa’da olsa binalarındaki dil birliğiyle, tabela kısıtlamalarıyla, düzgün tenteleriyle, evlerinin önündeki renkli tekneleriyle minik bir turistik Avrupa kasabası olurdu. Bir kere vapurdan iner inmez yüzünüze iyot kokusu değil garson menüsü çarpıyor. Elindeki menüleri gözünüze sokan Almanca, Japonca, Hititçe, Flemenkçe ve Korece konuşan garsonları aşmadan restoranlara ulaşamazsınız. Sahil kasabalarında görülen sakinlik, dinginlik ve tembellik garsonlarda görülmese de sokak köpek ve kedilerinde var. Hatta martılar bile daha tembel. Suda avlanmayıp bir kaya üzerinde kendine atılan balıkları beklemeyi öğrenmiş. Köpekler ise turistlere ve kalabalığa rağmen hiç istifini bozmadan yatmaya devam ediyorlar. Dünya yıkılsa umurlarında değil. 
Aslında burası tam aşk yaşanacak sahil kasabası. Hatta ben iddia ediyorum “Kürk Mantolu Madonna”daki aşk hikayesi burada geçti. Aşk romanı deyip geçemezsiniz “Kürk Mantolu Madonna”ya. Sabahattin Ali insan davranışlarını öyle saf bir dille anlatır, öyle saptamalar yapar ki aslında aşktan çok duyarsızlığın, iletişememenin sizi getirdiği halleri görürsünüz. Bir yandan okur, diğer yandan başlarsın kendini ipe germeye. Kitap ummadık bir yerde biter ve kalakalırsınız kalbinizde bir taşla. Kendinize de hikayeye de söyleyecek çok sözünüz vardır ama susarsınız.
Biz yine aşkı kitapta bırakıp boğazımıza konsantre olalım. Anadolu Kavağı karides, kalamar ve levrek üçlemesine eklenen iyot kokusu ile tam bir terapi merkezi. Karayolu yerine Sarıyer’den 10 dakikalık bir vapurla ulaşmayı tercih ediyoruz. Bu Pazar da vapuru beklerken iskeleye çok yakın olan Mado’ya girip kahvaltı edelim dedik. Vapurumuz 1 saat sonra diye garsonu uyararak hızlıca sipariş verdik. Mado’nun kıymalı yumurtası ve kahvaltı tabağı harikadır. Amma velakin kendisi hayal olarak kaldı. 40 dakika boyunca garsonu 2 kez ikaz etmemize rağmen kahvaltımız gelmedi. Biz tabii geç kalıyoruz deyip kalkmak zorunda kaldık. Kasadaki hanıma da anlattık ama kahvaltının gelmemesini garson da o da o kadar doğal karşıladı ki yol verdiler çıktık. Kısmet kapı önünde mısır yiyerek kahvaltı yapmakmış. Nostalji de olmadı değil.
Akşamına ise Atiye Sokak’ın yeni Papermoon’u Nopa’yı görmek için kendimizi Nişantaşı’nda bulduk. Nopa’ya dar bir girişten girip devasa bir bahçeye bağlanıyorsunuz. Mermer duvarları kaplayan yeşillikler “vertical garden”ın en muhteşem örneği olarak karşınızda duruyor. Tepedeki açılır kapanır camlar yaz olması sebebiyle açık olsa da kışın güzel bir kış bahçesi yaratacağı belliydi. O kadar hoş bir ambiyans yaratılmış ki insanın yeşilliklere bakarak saatlerce keyif yapası geliyor.
Başlangıç olarak Nopa yaz tabağı ve şarküteri tabağı söyledik. İç bakla, börülce ve kuşkonmazın da olduğu yaz tabağı hayal ettiğim gibi değildi. Yeterince taze ve yeşil durmuyorlardı. Şarküteri tabağındaki etler ise çok lezzetliydi. Aslında gelen başlangıçlar sebzeden çok ette iddialı olduklarının habercisiydi.
Saat 22.00 civarında Dj hafif kulüp modunda çalmaya başlıyor. Ama masalar toplanmadan yemek eşliğinde müzik devam ediyor. Salı ve Cuma günleri farklı türde canlı müzik akşamı da oluyormuş. Müzik volumü itibarıyla da sohbeti engellemiyor, harika bir fon müziği oluşturuyor. 
Nopa’nın assolisti ne ambiyans, ne müzik ne de devasa bahçesi, etler. Aslında klasik Amerikan restoranı menülerine çok benziyor. Ancak gelen etler çok lezzetli. Galiba masanın yüzde 80’i Nopa special söyledi. Dana sosis, biftek, dana ilik ve kızarmış ekmekten oluşan tabağın her noktası ayrı lezzetliydi. Son zamanlarda yediğim pişimi ve lezzeti en iyi etti. 
“Tatlı ister misiniz” sorusu bikini sezonu gelmesi sebebiyle masada bir gerginlik ve endişe yarattı. Ondan sonra iradeyle mücadele başladı. Masanın yarısı iradesini korurken yarısı pes etti. Bir cheesecake bir de panna cotta sipariş etmeye çalıştık. Çalıştık diyorum çünkü 8 kişilik masada sadece 2 tatlı söylenip paylaşılacağını duyan garsonun suratındaki aşağılama, küçümseme ifadesi bizi toplu olarak magmaya kadar gömdü.
Benim bardağınıza sürekli su doldurulan mekanlarla ilgili sorunum var. Onlar doldurdukça ben içiyorum. Ben içtikce onlar dolduruyor. Her yarım saatte bir yemeğe tuvalet molası vermek zorunda kalıyorum. Tabii bunu sadece ben değil hepimiz birden yapınca hesabın yarısı su olarak bize geri döndü. Nopa, Nişantaşı ortalamasının da yüksek olduğu varsayılırsa onun da üzerinde bir fiyat politikası gütmüş. 
Müziği, etleri ve harika bahçesi görülmeye değer olan bu mekan yine garsonlarıyla Türkiye’deki işletme sorununu gözler önüne seriyor.

Afiyet olsun...